بررسی تاثیر گلوکانتیم در ضایعات لیشمانیوز جلدی آلوده به عفونت ثانویه باکتریال در مقایسه با ضایعات غیر آلوده

سابقه و هدف: خط اول درمان در لیشمانیوز جلدی استفاده از ترکیبات پنج ظرفیتی آنتیموان شامل مگلومین آنتیموان (گلوکانتیم) میباشد، با این حال عدم پاسخ به درمان با گلوکانتیم در بیماران مبتلا به لیشمانیوز جلدی یک مشکل اساسی میباشد. هدف از این مطالعه بررسی اکتیویتی گلوکانتیم در ضایعات لیشمانیوز جلدی آلوده به عفونت ثانویه باکتریال در مقایسه با ضایعات غیر عفونی بود. مواد و روشها: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی تجربی با کد اخلاق 33239/4/12/پ میباشد که از بیماران مبتلا به سالک نمونهگیری از نظر عفونت ثانویه باکتریال گرفته میشد. بعد از نمونهگیری کلیه بیماران تحت درمان با گلوکانتیم سیستمیک برای 3 هفته قرار گرفته و به مدت دو ماه پیگیری شدند. اکتیویتی خوب بر اساس کاهش اندازه زخم و وجود ری اپیتلیزاسیون و منفی شدن اسمیر مستقیم و موثر نبودن دارو بر اساس عدم تغییر اندازه ضایعه بدون ری اپیتلیزاسیون و اسمیر متبت در انتهای مطالعه تعریف گردید. همچنین بیماران بر اساس پاسخ کشت منفی و مثبت از نظر باکتریال به دو گروه تقسیم شده و اکتیویتی گلوکانتیم بین دو گروه مقایسه گردید. یافته ها: تعداد 161 بیمار وارد مطالعه گردیدند. در آزمایشهای انجام شده 123 نفر (4/76%) از نظر کشت باکتریال منفی و 38 نفر (6/23%) مثبت بودند. در گروهی که کشت منفی داشته پاسخ به درمان در 80 نفر (65%) خوب و در 43 نفر (35%) عدم پاسخ به درمان وجود داشت و در گروه با کشت مثبت در 12 نفر (6/31%) پاسخ به درمان خوب و در 26 نفر (4/68%) عدم پاسخ به درمان وجود داشت (P<0/01 و 27/13= 2 X) نتیجه گیری: اکتیوینی گلوکانتیم درضایعات لیشمانیوز جلدی آلوده به عفونت ثانویه باکتریال کاهش مییابد